Wystawy na 12. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty

W ramach tegorocznej edycji 12. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty w galeriach BWA Wrocław prezentowane będą projekty związane z tematem sceny artystycznej festiwalu The Happy End. Wernisaż wszystkich wydarzeń odbędzie się w piątek, 20 lipca 2012, o godz.20.00 w galerii Awangarda.

W ramach sceny w galerii Awangarda otworzymy wystawę URWANY FILM - Momenty kinematograficzne w sztuce współczesnej. Kuratorem jest Łukasz Gorczyca, który do projektu zaprosił czołowych przedstawicieli polskiej sztuki współczesnej- m.in. Zbigniewa Liberę, Wilhelma Sasnala, Pawła Althamera.

W galerii Dizajn wyświetlany będzie film gościa specjalnego festiwalu CARLOS REYGADAS pt. “SERENGHETTI”. Ponadto galeria Dizajn zmieni się w bazę i centrum dystrybucji materiałów związanych z grą miejską Katarzyny Krakowiak- polską reprezentanką na tegorocznym Biennale w Wenecji. Celem gry będzie doprowadzenie uczestników do stanu zagubienia, psychicznego i fizycznego, w przestrzeni Wrocławia.

Wernisaż wszystkich wydarzeń związanych ze sceną artystyczną Nowe Horyzonty.

piątek, 20.07.2012, godz. 20.00
Galeria Awangarda, ul. Wita Stwosza 32
www.bwa.wroc.pl
www.nowehoryzonty.pl

“Nowe horyzonty” sceny artystycznej to seria eksperymentów wystawienniczych i performerskich, tematycznie zintegrowanych z programem filmowym MFF T-Mobile NOWE HORYZONTY, realizowanych od 2012 roku we współpracy z BWA Wrocław.

Celem działań jest opracowanie i testowanie formuły “wystawy filmowej”, angażującej widza i działającej na jego zmysły. To z założenia realizacje audiowizualne i scenograficzne, realizujące program nowych perspektyw estetycznych i technologoicznych. Szczególne znaczenie dla decyzji kuratorskich będą miały projekty odnoszące się do zagadnienia “studiów nad publicznością” (audience theory), testujących jej aktywność i wizualne doświadczenie.
W ramach sceny artystycznej, THE HAPPY END, prezentowane będą obrazy na koniec świata – filmy oraz projekty audiowizualne polskich i zagranicznych artystów, realizujące program ikonograficzny wyczerpania, napięcia, melancholii, apokalipsy. Zaproszeni autorzy skonfrontowani zostaną z olbrzymią topografią tematu, w roku dla niego symbolicznym – 2012. Motyw końca świata, tak mocno związany z historią kina i eksplorowany przez twórców filmowych, interesuje nas również w swej wersji paradoksalnej – gdy wszelki koniec przechodzi w nowy początek, ustalający nowe reguły i estetyczny porządek.

kuratorka sceny Katarzyna Roj

Galeria Dizajn
ul. Świdnicka 2-4

CARLOS REYGADAS
projekcja filmu “SERENGHETTI”
data: 20 lipca – 25 sierpnia 2012

“Serengetti” to najbardziej przewrotny obraz meksykańskiego reżysera, Carlosa Reygadasa. Oto dwie kobiece drużyny piłkarskie spotykają się w hipnotyzującej rozgrywce na tle starożytnych gór, w centralnej części Meksyku. Spotkanie to staje się pretekstem dla formalnych zabiegów Reygadasa, który podczas realizacji tego zadania, sięgnął po rezerwuar telewizyjnych środków wyrazu. Delikatne operacje na materiale filmowym nadają obrazowi atmosferę niesamowitości. Podbija to epicki krajobraz, skonfrontowany z telewizyjnym dizajnem. Ten pełen dyskretnych napięć utwór filmowy, prezentowany był wcześniej na festiwalu filmowym w Rotterdamie. We Wrocławiu prezentujemy go ze specjalnie przygotowaną ścieżką dzwiękową, w pokoju projekcyjnym, pozwalającym widzowi na zmysłową konfrontację z twórczością meksykańskiego mistrza formy.

Przestrzeń miejska Wrocławia, Galeria Dizajn
Gra miejska
do odgrywania o dowolnej porze dnia i nocy
scenariusz i realizacja: KATARZYNA KRAKOWIAK

Widmowość (duch, demon, mara) Breslau, która rozciąga się nad współczesnym pejzażem Wrocławia jest sporym wyzwaniem dla współczesnych artystów. Zarówno polityka miejska, jak i temperament samych mieszkańców każą widzieć miasto w perspektywie jego „wielokulturowości” rozumianej jako model funkcjonowania wielu symbolicznych płaszczyzn w sposób bezkolizyjny i symbiotyczny. Nas tymczasem interesują mroczne i wypierane scenariusze, które rozgrywały się (lub potencjalnie mogłyby się rozegrać) w przedwojennym Wrocławiu; ścieżki nie zaznaczone w przewodnikach dla turystów, nieoficjalne trasy znane tylko nielicznym.

Gra miejska nakreśli ten sugestywny obraz miasta i jego wypieranych widm – obejmujących zjawiska okultystyczne, rewolucyjne i maniakalne. Kryminalna fabuła gry prezentować będzie miasto jako scenografię par excellance Apokalipsy, której zwiastunem są akty dekadenckie, desperackie i dzikie.

Scenografią gry będą autentyczne zakamarki centrum miasta i niedalekich okolic. Gracze korzystać będą ze specjalnie opracowanej mapy oraz wskazówek pozostawionych przez artystkę. Scenariusz bazować będzie na wydarzeniach prawdziwych i zmyślonych, a wiedza wyniesiona z gry będzie niepewna i widmowa.

Jednym z punktów, kluczowych dla dynamiki gry będzie galeria Dizajn (ul. Świdnicka 2-4), która na czas trwania projektu częściowo zostanie zamieniona na bazę i centrum dystrybucji materiałów związanych z grą.

Galeria Awangarda
ul. Wita Stwosza 32

URWANY FILM
Momenty kinematograficzne w sztuce polskiej
kurator wystawy: Łukasz Gorczyca / galeria RASTER
data: 20 lipca – 23 września 2012

Udział biorą: Paweł Althamer, Azorro, Anna Baumgart, Agata Bogacka, Olaf Brzeski, Michał Budny, Oskar Dawicki, Aneta Grzeszykowska, Piotr Jaros, Łukasz Jastrubczak, Igor Krenz, Zbigniew Libera, Marcin Maciejowski, Przemysław Matecki, Bartek Materka, Zbigniew Rogalski, Szymon Rogiński, Wilhelm Sasnal, Jadwiga Sawicka, Wojciech Wilczyk

Zbigniew Rogalski, Szymon Rogiński, Koniec światła, 2011

Wystawa zaczyna się tam gdzie filmy na ogół się kończą – od słów “The End” i napisów końcowych. Wszystko co dzieje się dalej to zainspirowana obrazami filmowymi projekcja pamięci i wyobraźni. Na wystawę “Urwany film” składają się prace współczesnych polskich artystów zainspirowane kinematografią, poetyką obrazu filmowego bądź konkretnymi dziełami i tematami filmowymi, ale operujące obrazem nieruchomym: fotografią, malarstwem, rzeźbą, albo słowem i dźwiękiem. Interesują nas więc nie tyle historie filmowe co zatrzymane w czasie momenty, to w jaki sposób doświadczenie kina przekłada się i inspiruje tradycyjne media artystyczne. “Urwany film” to film sprzed czasów wynalezienia taśmy filmowej, a zarazem próba wyobrażenia sobie kina po jego końcu, przywołania zapamiętanych (nie zawsze dokładnie) obrazów i przeżyć.

Tytuł wystawy w niedwuznaczny sposób sugeruje sytuację końca, chwilowej albo ostatecznej utraty świadomości. Do tego wątku nawiązuje kilka znaczących prac prezentowanych na wystawie, w tym nowe fotografie Zbigniewa Libery. To utrzymana, w apokaliptycznej, filmowej estetyce relacja z przyszłości, przepowiednia artysty będąca krytyczną analizą współczesności, ale też samej sztuki i nieustannie towarzyszącej jej tęsknoty za kreowaniem rzeczywistości.
“Urwany film” zmontowany z prac kilkunastu artystów składa się z kolejnych sekwencji poświęconych różnym aspektom doświadczenia kinematograficznego: kino, afisz, projekcja, slow motion, aktorzy i statyści, filmy mówione, czas apokalipsy.

Kino Helios
ul. Kazimierza Wielkiego 19A-21

kuratorka programu filmowego: Ewa Szabłowska / MFF T-Mobile NOWE HORYZONTY

Pokazy filmów w reżyserii: KENNETHA ANGERA, ZAPRUDER FILMMAKERGROUP, MAIKO ENDO, CHRISTOPHERAMACLAINE’A, KHVANA DE LA CRUZA, DAVIDE MANULLI’EGO i innych.

THE END w programie filmowym 12.NH jest nowohoryzontową apokalipsą, pokazującą alternatywne do popularnego kina, końce świata/światów. Twórcy filmów eksperymentalnych zarówno kontestują jak i wchodzą w dialog z kanonicznymi obrazami kina klasy B, które stworzyło swoisty alfabet końca: Armagedon, Apokalipsa, Anarchia, Degrengolada, Dekadencja, Upadek, Nihilizm, Nicość, Przepowiednie, Przeczucia, No Future i No Tomorrow, Wieczność, Bezczas, Ostateczność, Załamanie, Zakończenie, Zagłada, Zbawienie – w sensie dosłownym i metaforycznym, jako przystanki i punkty orientacyjne w drodze do szczęśliwego zakończenia.
Happy End jest przecież ukochaną filmową iluzją i figurą kina narracyjnego. Czy świat może zakończyć się ‘happy endem’, czy każdy koniec jest refleksem końca świata, czy końce prywatnych mikroświatów wpływają na kurczenie się świata w wersji makro, ile (filmowych) końców świata jest możliwych, i czy naprawdę innego końca świata nie będzie?

Ilustracja: Tomasz Płonka

ip